Pizza rustykalna wg Aleex

No i niestety znów zaczynają się codzienne obowiązki. Najbardziej nie lubię porannego kieratu: budzenia Młodego do szkoły i ciągłego popędzania go podczas wykonywania zwykłych rzeczy. Najpierw nie chce mu się wstać z łóżka i przeciąga ten moment do ostatniej chwili. Potem jest zdziwiony, że już późno i pyta, dlaczego nie obudziłam go wcześniej. Nic mu się nie podoba: ani to, że musi wziąć kanapki, ani to, że musi umyć zęby. I na dodatek codziennie pyta, czy może pójść w trampkach. Już nawet mnie to nie złości… Odpowiadam pytaniem na pytanie: czy wyjrzał przez okno i widział jaka jest pogoda? Oczywiście Młody robi wówczas obrażoną i nieszczęśliwą minę. Trudno, musi się pogodzić, że jak na ulicach leży śnieg po kolana, to trzeba założyć zimowe buty. Mam nadzieję, że przez tę zimę nie obrazi się na mnie i na pogodę na długo. Aby nieco poprawić mu humor, obiecałam, że po powrocie z pracy przygotuję mu pizzę.
Pizza to powszechnie znana potrawa kuchni włoskiej, szeroko rozpowszechniona na całym świecie. W wersji podstawowej jest to płaski placek z wytrawnego ciasta drożdżowego (focaccia), posmarowany sosem pomidorowym, posypany tartym serem mozzarella i ziołami, pieczony w bardzo mocno nagrzanym piecu.
Przypuszcza się, że potrawę w rodzaju pizzy podawali już starożytni Grecy. Były to płaskie chleby posmarowane oliwą, czosnkiem, posypane ziołami. Z Grecji (ok. 500 p.n.e.) trafiły do starożytnego Rzymu. Po sprowadzeniu do Europy pomidorów, w XVII-wiecznym Neapolu do pizzy zaczęto nieodłącznie stosować sos pomidorowy. Pierwsza współczesna pizza miała powstać w 1889, kiedy to Neapol odwiedziła królowa Włoch, Małgorzata Sabaudzka, wraz z mężem (Margherita i Umberto di Savoia). Tamtejszy piekarz, niejaki Raffaele Esposito, przygotował na jej cześć specjalną potrawę - pizzę, w której podstawowymi składnikami były: pomidory (czerwień), ser mozzarella (biel) i bazylia (zieleń), reprezentujące narodowe barwy Włoch. Nazwano ją margherita i do dziś jest to nazwa najpopularniejszej, najprostszej wersji pizzy.
Ja proponuję Wam moją wersję tej popularnej potrawy. To najprostsza jej odmiana, ale można dowolnie ją modyfikować. Ciasto przygotowuję w oparciu o przepis z Pizzy Hut, a nadzienie … tutaj możecie puścić wodze fantazji i dodać to, co lubicie najbardziej. Polecam.

Składniki:

Ciasto:
3szkl mąki
5 dkg świeżych drożdży
4 łyżki oliwy
1 szkl mleka zmieszanego z wodą
1/2 łyżeczki soli

Nadzienie:
2 duże cebule
20 dkg boczku i szynki - w dowolnych proporcjach
pieprz
odrobina oliwy

Sos:
puszka pomidorów w kawałkach z ziołami
2 ząbki czosnku
mini kosteczka Knorra - bazylia
żółty ser

Sposób przygotowania:

1. Ciasto:
Mąkę przesiać do dużej miski, posolić, wkruszyć drożdże. Zrobić wgłębienie na środku. Wlać oliwę i trochę mleka wymieszanego z wodą. Wyrabiać ciasto dodając resztę mieszaniny mleka i wody. W ciągu 7-8 minut ciasto powinno być gotowe, spójne i sprężyste. Uformować je w kulę i odstawić do wyrośnięcia w ciepłe miejsce na 30 -40 minut.

2. Przygotować nadzienie:
W tym czasie pokroić wędlinę w słupki, a cebule w piórka. Rozgrzać na patelni odrobinę oliwy, dodać wędlinę, podsmażyć. Następnie dodać do wędliny cebulę, całość oprószyć pieprzem. Ja nie solę nadzienia, ponieważ wędlina jest wystarczająco słona. Jeśli ktoś uważa, że jest inaczej, może dodać sól.
Kiedy cebula stanie się szklista, nadzienie jest gotowe.

3. Przygotować sos:
Pomidory przełożyć do miseczki, dodać pokruszoną bazylię w kostce oraz zmiażdżone ząbki czosnku. Wszystko zmiksować blenderem na masę i gotowe.

4. Blachę z piekarnika posmarować cienko oliwą lub rozłożyć na niej papier do pieczenia. Wyrośnięte ciasto delikatnie rozciągnąć palcami tak, by powstał duży owalny placek. Nie wałkujemy, aby nie usuwać zbyt gwałtownie pęcherzyków powietrza. Włosi także nie wałkują ciasta - rozciągają je na ręce wirując plackiem w powietrzu.

5. Na cieście rozsmarować warstwę sosu pomidorowego, na nim rozłożyć nadzienie, całość posypać obficie startym na tarce żółtym serem. Wstawić do nagrzanego do 200 stopni C piekarnika.

6. Piec około 15-20 minut (czas zależy od piekarnika). Podawać gorącą, pokrojoną na kawałki i posmarowaną sosem pomidorowym.



Pizza smakuje wspaniale. Polecam tę wersję, a jednocześnie zachęcam do wypróbowania innego nadzienia.

Smacznego.