Domowy baileys wg Aleex

Dziś nad ranem skończyłam czytać przepiękną książkę. Trafiłam na nią całkiem przypadkowo. Jakiś czas temu rozmawiałam z koleżanką z pracy o trylogii Millennium. Obie byłyśmy nią zachwycone. Wtedy Ania zapytała, czy czytałam Miedzianego jeźdźca. Odpowiedziałam, że nawet nie słyszałam o takiej książce. Dowiedziałam się, że to także piękna trylogia Paulliny Simons. Akcja rozgrywa się w czasie wojny w Leningradzie, ale także w czasach powojennych. Bohaterami jest dwójka młodziutkich ludzi – Tatiana i Aleksander.
Nie chciałam, aby Ania opowiadała mi całą książkę, chciałam ją przeczytać. I przeczytałam wszystkie trzy tomy: Jeździec miedziany, Tatiana i Aleksander, Ogród letni. Zachłysnęłam się tą powieścią. Zauroczyła mnie. Odebrała mi spokój, zabrała sen, w każdej, najdrobniejszej wolnej chwili wracałam do niej, zachłannie spijając słowa z kart powieści. Byłam zachwycona, bo znów dane mi było poczuć potęgę wspaniałej prozy.
Jeździec miedziany to nie wielka literatura, ale pozycja wybitna w swoim rodzaju. Przepięknie łączą się w niej historia, miłość, namiętność, a nawet erotyzm i zwyczajne życie. Poznajemy rodzinę Mietanowów mieszkającą w Leningradzie. Widzimy ich relacje, które zmieniają się w chwili wybuchu wojny radziecko – niemieckiej.
Główna bohaterka – Tatiana – w dniu wybuchy wojny, wigilii jej 17. urodzin, poznaje młodego żołnierza, oficera Armii Czerwonej. Młodzi zakochują się, ale nie mogą być szczęśliwi. Na ich drodze stoi wiele przeszkód: siostra Tatiany – Dasza, rodzina dziewczyny, Dimitrij – rzekomy przyjaciel Aleksandra, a przede wszystkim wojna i wielki głód, który zdziesiątkował mieszkańców Leningradu. Razem z bohaterami przeżywamy ich wzloty i upadki. Trzymamy kciuki, aby udało im się być razem i aby zaznali szczęścia. Szokują nas drastyczne sceny rozgrywające się w oblężonym, odciętym od świata mieście. Trudno nam uwierzyć, że mieszkańcy tej przepięknej metropolii przetrwali bez wody, prądu, komunikacji, a przede wszystkim bez jedzenia. Przeżywamy śmierć każdego bohatera, ale tym mocniej pragniemy, by Tatiana okazała się na tyle silna, żeby wytrzymać tę gehennę. I udaje się jej. Kiedy nareszcie zdobyła Aleksandra tylko dla siebie, oboje przeżywają najszczęśliwszy miesiąc swego życia, pełen miłosnych uniesień, zachwycający i dający nadzieję, że jest dla nich przyszłość. Ale jej nie było...
Nie chcę opowiadać Wam wydarzeń zbyt dokładnie, bo, być może, ktoś zaciekawiony moją rekomendacją, sięgnie po tę książkę. A wtedy musi sam, strona po stronie, odkrywać piękno tego utworu. Już mu zazdroszczę, że ma to przed sobą :)
Zapewne nie muszę też Wam mówić, że moja domowa biblioteka znów powiększyła liczebność księgozbioru...
A uwieńczeniem mojej relacji niech będzie dzisiejszy przepis na pyszny alkohol, którym można się delektować tak, jak powieścią. Zapraszam na domowy baileys. Jeśli znacie ten pyszny, oryginalny likier, to nie muszę go zachwalać. Jeśli nie znacie, szybko nadrabiajcie stracony czas. Warto...

Składniki:

• 1 puszka gotowanego mleka słodzonego (tzw. masa krówkowa)
• 200 ml śmietanki 30%
• ½ szklanki spirytusu (można zastąpić go wódką i dolać mniej, ma to jednak wpływ na moc likieru)
• 1 płaska łyżeczka kawy rozpuszczalnej
• 1/3 szklanki przegotowanej wody

Sposób przygotowania:

1. Kawę rozpuścić w odrobinie wody przegotowanej.





2. Do miski przełożyć masę krówkową.



3. Dolać śmietankę, wodę i rozpuszczoną, ostudzoną kawę. Składniki zmiksować blenderem na jednolitą masę.





4. Powoli dolewać alkohol, cały czas miksując.



5. Przelać do butelki o pojemności 750 ml. Jeśli zostanie troszeczkę likieru, można potraktować go jako gratis dla kucharza ;)
6. Przechowywać w lodówce.



Smacznego.