Sałata rzymska z roszponką wg Aleex

Wczoraj wpadłam na chwilę do pracy, aby podpisać dokumenty. Na stole leżała książka, o której mówiła mi kilka dni temu koleżanka. Zapewniała, że muszę ją przeczytać. Książkę wzięłam. Miałam zamiar odłożyć ją przynajmniej na kilka dni, bo jestem w trakcie czytania „Gry o tron”. Nie mam w zwyczaju czytania kilku książek jednocześnie. Czekając w samochodzie na Młodego, otworzyłam tę książkę i… przepadłam. Całe popołudnie czytałam, aż skończyłam o 2.00 w nocy. Powieść zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Czytałam ją ze ściśniętym gardłem i łzami w oczach.
Dorota Terakowska w swojej powieści „Poczwarka” opisuje losy młodych, bogatych, pięknych i inteligentnych ludzi – Adama i Ewy. Zrobili oni biznesplan swojego życia i z całą starannością realizowali wszystkie założone etapy: studia, praca, wspinanie się po szczeblach kariery, dom i wreszcie dziecko. Ale w chwili narodzin ich córki, dla której zaplanowali już wszystko, łącznie ze studiami na Harwardzie, ich skomplikowana układanka rozpada się w drobny mak. Dziewczynka to „dziecko gorszego Boga”, muminek, Dar Pana – czyli dziecko z zespołem Downa w najcięższej jego odmianie. Już w luksusowej klinice rodzice doświadczają skrajnych uczuć: od odrzucenia i zaprzeczenia do tolerowania i akceptacji. W końcu dziewczynka trafia do ich idealnego domu, w którym powoli dorasta. Na kolejnych kartach obserwujemy codzienne zmagania matki, stopniowy rozkład małżeństwa i rozwój dziewczynki, która ma niezwykle bogate życie wewnętrzne. Skomplikowane relacje łączące członków tej rodziny są fascynujące. Sposób pokazania codzienności rodziców, którzy zmagają się z nieodwracanym upośledzeniem umysłowym dziecka jest szokujący. Niesamowity. Zdumiewający. Wzruszający. Do tego świetnie przedstawione relacje człowieka z Bogiem, śledztwo prowadzone przez ojca dziewczynki związane z odkrywaniem historii swojej rodziny, tworzą niezwykłą powieść, której się nie zapomina.
Dziś rano byłam lekko przytomna. Obudził mnie, jak zawsze, Hugo, który domagał się swojej porcji jedzenia. Dostał miseczkę z ulubioną rybką i zajął się pałaszowaniem, a ja zajęłam się przygotowaniem obiadu. Do mięsa przygotowałam sałatę rzymską z roszponką. To prościutkie połączenie pysznych składników doskonale nadaje na każdą porę roku. Latem będzie świetne do grilla, zimą idealne do obiadu lub jako samodzielna przekąska. Polecam.

Składniki:

• sałata rzymska 3 sztuki (małe) lub 1 sztuka (duża)
• garść dojrzałych pomidorków koktajlowych
• opakowanie roszponki
• ½ czerwonej cebulki
• 1 pęczek szczypiorku
• 1 żółta papryka
• sos winegret z tego przepisu

Sposób przygotowania:

1. Sałatę umyć, osączyć z wody, porwać na kawałki i włożyć do misy.
2. Umyte pomidorki przekroić na połówki lub ćwiartki, dorzucić do sałaty.
3. Roszponkę porwać na mniejsze kawałki i dodać do misy.
4. Cebulkę pokroić cieniutko w piórka, dodać do reszty składników.
5. Szczypiorek posiekać, włożyć do misy.
6. Paprykę umytą i oczyszczoną pokroić na kawałki.
7. Wszystkie składniki wymieszać, polać przygotowanym sosem winegret.

Smacznego.