Piegusek z ptasim mleczkiem® wg Aleex

W każdej klasie, w której pełnię obowiązki wychowawcy, staram się stworzyć pewne klasowe tradycje, które kultywujemy co roku. Zazwyczaj młodzież bardzo chętnie daje się namówić na Mikołajki. Ciągniemy losy z nazwiskami, aby później przygotować dla wylosowanej osoby prezent. Podarunki wręczamy podczas klasowej Wigilii. Nie chodzi tutaj o bardzo drogie dary, raczej są to symboliczne upominki: maskotki, kosmetyki, słodycze. Minione święta Bożego Narodzenia również poprzedziliśmy prezentami. Wśród nich znalazł się dar także dla mnie. Uwielbiam ten moment, kiedy trzymam w dłoniach niespodziankę. Nigdy nie spieszę się z rozwijaniem opakowania, smakuję każdą chwilę, zanim ukaże się zawartość. Ostatni prezent okazał się wyjątkowy. Świąteczny papier odsłonił piękną kartkę z życzeniami i książkę. Nie ma lepszego prezentu dla pasjonata polonisty niż książka. A ta była wyjątkowa. Powieść Carlosa Ruiza Zafona „Gra Anioła” posiada niezwykły klimat. Poznajemy tajemniczą Barcelonę, ciasne uliczki, nędzne domy i wytworne pałace oraz bohaterów, którzy naprawdę żyją. Młody pisarz, tworząc własną powieść na zlecenie tajemniczego pryncypała, zaczyna balansować na granicy dwóch światów: rzeczywistego i metafizycznego. Duchy, magia i okultyzm sprawiają, że cała historia jest niczym dziwny sen, w którym wszystko się może zdarzyć. Tworzą one niepowtarzalny klimat powieści. Książka zmusza do refleksji, odkryłam w niej niezwykłe piękno. Kluczem do jej zrozumienia jest przyłączenie się do wyjątkowej, jedynej w swoim rodzaju "Gry Anioła". Przeczytałam ją jednym tchem, ale w wolnej chwili wrócę do niej, by móc ją powoli smakować. Zasługuje na to.
Zastanawiałam się, kto z moich uczniów był „Mikołajem”. Popatrzyłam na oryginalne życzenia napisane drobniutkim maczkiem. Kiepski byłby ze mnie nauczyciel, gdybym nie znała charakterów pisma moich wychowanków. Ten także rozpoznałam od razu. Manieczko – dziękuję.
A ponieważ niedzielne popołudnie, jak dobra książka, wymaga właściwej celebracji, pomoże nam w tym pyszne ciasto, które ostatnio jadłam. Poprosiłam znajomą o przepis, którym się dzisiaj z Wami dzielę. Zapraszam.

Składniki:

• 4 jajka
• 1 margaryna Kasia
• 6 łyżek oleju
• 1,5 szklanki cukru
• ¾ szklanki mąki pszennej + 1 łyżka mąki ziemniaczanej
• ¾ szklanki suchego maku
• 1,5 łyżeczki proszku do pieczenia
• aromat rumowy
• 0,5 litra śmietany 36%
• galaretka cytrynowa

Sposób przygotowania:

1. Utrzeć na puszystą masę margarynę z żółtkami i cukrem. Dodać olej, mąkę z proszkiem do pieczenia i zapach.
2. Ubić na sztywno pianę z białek, delikatnie mieszając połączyć z ciastem. Wsypać mak i ponownie delikatnie przemieszać.
3. Przełożyć do średniej blaszki wyłożonej papierem do pieczenia. Piec w piekarniku rozgrzanym do 180 stopni C przez 40 minut (do suchego patyczka). Wystudzić, przekroić na dwa blaty.
4. Galaretkę rozpuścić w 1,5 szklanki wody. Ostudzić.
5. Śmietanę ubić na sztywną masę, Wlać do śmietany tężejącą galaretkę. Dokładnie rozmieszać.
6. Biszkopt przełożyć masą śmietanową. Wstawić do lodówki.



Smacznego.

® "Oznaczenie słowne "PTASIE MLECZKO(R)" stanowi zarejestrowany znak towarowy chroniony na rzecz E. Wedel sp. z o.o."